Ons eerste kerstoptreden was op een biologische kwekerij in Leusden. Op een zonnige maar frisse 16 december 2013 stonden we onder een partytent en tussen de planten ons nieuwe kerstrepertoire te zingen voor de bezoekers van de kwekerij. Buiten zingen is altijd een uitdaging, omdat de klanken snel verwaaien. De bezoekers vonden ons toch mooi klinken.
Voor de tweede keer meldden we ons – met iets meer zelfvertrouwen en nieuwe bas Fons – voor het Korenfestival in Gorcum op 14 september 2014. Ook nu mochten we weer in Fort Vuren optreden. En voor de verandering daarna in een winkelcentrum:
Op deze locatie ging de muzak niet uit en waren de bezoekers vooral aan het winkelen, waardoor onze liedjes wat verloren door de gangen dwaalden. Deze plek vonden we niet voor herhaling vatbaar. Al hadden we wel een leuk en lekker diner in Gorcum na ons optreden.
We hielden er wel een mooi nieuw statieportret aan over, dankzij de hulp van een voorbijganger:
Ons eerste openbare optreden was op 15 september 2012. Licht zenuwachtig betraden we de ingewanden van Fort Vuren in Gorcum. Deze locatie was ons toegewezen om op te treden in het Korenfestival van Gorcum. Over akoestiek konden we niet klagen! Het was een mooie gelegenheid om onszelf te presenteren, hoewel het publiek beperkt was.
Later die middag mochten we ook de bewoners van een bejaardenhuis blij maken met onze liederen. Daar was meer publiek maar minder akoestiek.
Hier zijn we dan: Sangdrangh. Ontstaan uit zangdrang.
Dit eerste bericht op deze website van Sangdrangh vertelt dat Cora ons net heeft opgericht. Ze heeft ‘zangdrang’, schrijft ze in februari 2012 boven een e-mail naar wat muziekvrienden. Ze zoekt medezangers om een zanggroep te vormen. En: ‘Het repertoire wordt ongeveer: oude muziek (bijv. Engelse madrigalen), Ned. talig, anderstalig, humoristisch en zelf-geschreven nrs.’, zet ze er meteen als voorstel in.
In de weken daarna komen wisselende groepen van geïnteresseerde zangers bij elkaar om te zingen en plannen te maken. Iedereen neemt liedjes mee, want we weten nog niet over welk repertoire we het eens kunnen worden. Mails met nieuwe ideeën gaan over en weer.
Uiteindelijk besluiten we om madrigalen – liederen in volkstalen uit de renaissance, 16e en 17e eeuw – te gaan zingen. Maar dan wel zelf vertaald in het Nederlands. Want er zijn heel veel van deze leuke meestal vierstemmige vaak ondeugende of smartlappige liedjes maar niemand snapt waar ze over gaan, want ze zijn geschreven in laat-middeleeuws Italiaans, Frans, Engels, Duits, Spaans of Nederlands.
Het besluit valt om te streven naar een oktet: 8 zangers. De vrouwen hebben zich snel aangemeld: Cora, Ellen, Marijke en Marian. Bij de mannen meldt bas Herman zich meteen, en Emile wil ‘voorlopig’ wel tenor zingen. De zoektocht naar mannen levert enige tijd later bas Fons op, maar tenoren komen en gaan.
De rest van deze site is – onze – geschiedenis. Bijna alle voorstellen van Cora hebben we vorm gegeven: madrigalen, nieuwere liedjes, Nederlands, humoristisch en zelf geschreven/vertaald/hertaald. Volgens een deskundige zangcoach ‘uniek in Nederland’.
© 2025 Sangdrangh
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
